Lyden av vinden som øker i stryke, sløån som treffer blank is og bikkjene som peser der framme. Stjerneklar himmel og lyset fra Venus sprer seg langsetter fonnene. Bikkjene kan kun anes som skygger der framme der de jager fram. Uten lykt kan man ane landet på andre sida vatnet. Kram sjo med blank is innemellom forteller sløån meg. Bekker, elver, myrhøl og fjellvatn har frosset skikkelig. Det lyser ikkje frå nokon hytter i fjellet i nått.  I kveld har me fjellet fe kånn sjølv. Vinden aukar i styrke, men eg treng ikkje tenke på orienteringa. Det tar Prikken seg av. Han finner vegen med presisjon. Han har har kjørt her mang ein gong gjennom sjofokk og storm. Flinke gutten. Så kjem me ned i skogen og hodelykta lyser igjen på bikkjene foran sløån før me kjem heimatt til ungar, varm hytte, ribbe og det som høyrer med. Bikkjene kan krølle seg i bikkjehusa med halm i og da e livet ikkje så verst for to og firbeinte….. Over og ut.

Noen bilder frå jula: